مخاطب ها کمی عجول شده اند
به گزارش مجله یک کامپیوتر، صالح میرزاآقایی از آن بازیگرانی است که درگیر تب شهرت نشده است. به همین دلیل همواره بی حاشیه نقش هایش را بازی می نماید و به دنبال ایجاد خبرهای کذب در فضای مجازی هم نیست.
همین روحیه این هنرمند باعث شده که گزیده کار باشد و هر نقشی را نپذیرد و مخاطبان با تغییر هر کانال او را در یک سریال تلویزیونی ببینند.
او تا به امروز در تئاتر، سینما و تلویزیون نقش های متفاوت و تاثیرگذاری را تجربه نموده است و هنوز هم بی ادعا و بی آنکه درگیر حباب بازیگری گردد، علاقه مند است تجربه های تازه کسب کند.
آخرین فعالیت این هنرمند بازی در سریال گاندو بود که با چهره ای جدید در نقش آیدین ستوده ظاهر شده بود. قبل از آن هم در سریال بانوی عمارت نقش پسر عمو را بازی کرد که در سرانجامی قصه تعیین شد او حضرت والا بوده و همه را فریب می داد.
معمولا سریال هایی که میرزاآقایی بازی نموده، جزو سریال های پیروز بوده که با اقبال مخاطبان رو به رو شده است. یکی از نقش های تاریخی این هنرمند ایفای نقش یکی از پسران زبیر بود که با مختار به چالش می رسد و به عهدی که می بندد، عمل نمی نماید.
خیلی از مردم این نقش را دوست داشتند و او در مصاحبه هایش تاکید نموده بود که کار کردن با یک کارگردان اندیشمند مانند داود میرباقری فرصتی برای او بوده و سوای سختی های کارهای تاریخی به لحاظ نوع گریم و پوشش بسیار لذت بخش بود.
با میرزاآقایی درباره فعالیت های بازیگری اخیرش و نقطه نظرش نسبت به تلویزیون گپ زده ایم که در ادامه می خوانید.
بعضی بازیگران به خاطر کرونا قید فعالیت هنری را زده و سلامتی شان را ترجیح داده اند. شما چطور؟
من سعی نموده ام با حفظ پروتکل های بهداشتی به کارم ادامه دهم، چون واقعا معلوم نیست بالاخره واکسن کرونا چه زمانی به ما می رسد و این که بخواهیم زندگی حرفه ای را تعطیل کنیم، ممکن است به شدت اوضاع معیشتی ما را به مخاطره بیندازد.
اخیرا کار تلویزیونی هم داشته اید؟
به تازگی مشغول بازی در دو سریال بوده ام؛ یکی سریال جشن سربرون به کارگردانی مجتبی راعی و دیگری سریال روزهای ابدی به کارگردانی جواد شمقدری؛ دو کارگردانی که هر دو تجربیات خاص خود را دارند و حالا در مدیوم تلویزیون کوشیده اند تا بخشی از دانسته های خود درباره روش های جلب مخاطب را در جهت ایجاد ارتباط با مخاطب نسل جدید به کار بندند. البته همان طور که شنیده ام سریال روزهای ابدی در نوبت پخش قرار داد.
فضای کاری جشن سربرون و نفوذ چقدر متفاوت از هم است؟
این دو سریال خیلی تفاوت دارد، در دو گونه مختلف بوده و پرداخت های داستانی آنها مجزا و متفاوت است. این که دو کارگردان باتجربه بالای سر هر دو کار بود، خیالم را راحت می کرد که با استانداردهای تصویری قابل قبولی روبه رو هستم، چون تلویزیون با کسی شوخی ندارد.
یعنی از منظر مخاطب می خواهید بگویید تلویزیون شوخی بردار نیست؟
بیننده روزگار ما دیگر عجول تر از این حرف هاست که از او بخواهید 10 قسمت از یک سریال را ببیند و بعد تازه از قسمت یازدهم برایش شگفتی ایجاد کنید. در واقع مخاطب دلش می خواهد از همان قسمت اول، از سریال لذت ببرد و طوری درگیر گردد که تا قسمت بعد مدام حواسش به این باشد که بالاخره سرنوشت فلان کاراکتر چه می گردد یا بهمان شخصیت چه اتفاقاتی را تجربه خواهد نمود.
به عنوان بازیگری که در مدیوم های مختلف حضور داشته، فکر می کنید مزایای کار در تلویزیون نسبت به دیگر حوزه ها چیست؟
مزیت اصلی اش آن است که بالاخره حداقلی از مخاطب برای هر کاری وجود دارد، مگر آن که کار خیلی بی کیفیت باشد. تلویزیون خدمات رایگان به مخاطب می دهد و لازم نیست برای تماشای محصولاتش پول بدهیم، ولی به هر حال این دلیلی بر آن نیست که چشم مان را بر بدحسابی بعضی تهیه نمایندگان تلویزیون ببندیم. تهیه نمایندگان بعضی سریال ها به خاطر عدم تامین مالی از سوی تلویزیون، قادر به پاس کردن چک های بازیگران و سایر عوامل نیستند و این هم یکی از مسائل است. خودم در حال حاضر از چند سریال مختلف طلبکار هستم و به نظرم در بعضی از این سریال ها با یک مدیریت رهاشده، روبرو ایم، یعنی این که نتوانسته اند برای بودجه ای که داشته اند، مدیریت دقیقی نمایند که گرفتار بدحسابی نشوند.
پس مشکل اصلی بدحسابی را فقدان مدیریت می دانید؟
به هر حال تهیه نماینده باتجربه می داند چگونه برای سریال برنامه ریزی کند که حتی اگر اقساطش با تاخیر واریز شد، باز هم نزد عوامل خوش قول بماند. ولی تهیه نماینده کم تجربه نمی تواند مدیریت مالی درستی داشته باشد و درنتیجه ابتدا به فکر برداشتن سهم خود و شرکاست و درنهایت پول عوامل را نمی دهد و دلخوری ایجاد می نماید. این گونه تهیه نمایندگان باید به این فکر نمایند که آنها نمایندگان تلویزیون هستند و نباید برای تلویزیون بدنامی ایجاد نمایند. در سوی دیگر مدیران تلویزیون نیز باید یک ارزیابی دقیق بر عملکرد این گونه تهیه نمایندگان داشته باشند و از ادامه کار آنها جلوگیری نمایند.
از بحث های مالی که بگذریم، ارزیابی شما از کیفیت عملکرد تلویزیون در ماه های اخیر چیست؟
کوشش های مناسبی شده برای این که تلویزیون به روز و شاید به لحظه، درباره کرونا اطلاع رسانی نماید. ولی در حیطه فراوری برنامه های سرگرم نماینده، هنوز باید کار کرد. به نظرم مسوولان تلویزیون باید با حساسیت و وسواس بیشتری در فراوری و پخش عمل نمایند، چون شرایط ایران و کلا دنیا شرایط خاصی است و با افعال روتین نمی توان مخاطب جلب کرد.
به خصوص که مردم هم ناراضی تر از همواره هستند و این عدم رضایت مالی بیش از همه فشارش بر رسانه های عمومی است.
واقعا خیلی خیلی کار دشواری است که در این اوضاع مالی مردم، بتوان آنها را به دیدن برنامه های تلویزیون جلب کرد و باید یک سریال یا برنامه خیلی ویژه باشد که یخ ها زود آب گردد و اقشار مختلف مردم را به دنبال خود بکشاند. ای کاش اوضاع مالی مردم روزبه روز بهتر گردد تا با حوصله بیشتری به تماشای تلویزیون بنشینند.
در حیطه مسائل مالی چطور می توان مرهمی گذاشت بر زخم های مردم؟
تثبیت قیمت اقلام ضروری تنها چاره است. مردم در سال های اخیر با رشد بی سابقه همه چیز، از قیمت نان، ماست و شیر تا گوشت، میوه و... روبرو بوده اند و حتی اگر قناعت هم نمایند، باز ممکن است کم بیاورند. تلویزیون و در کنار آن رادیو، یک کار مهم می تواند انجام دهد و آن هم این که از یک طرف گزارش های مستقیمی از مردم و بازار داشته باشد و از آن طرف با طرح مسائل مالی در برنامه های تحلیلی و دعوت از کارشناسان، واقعا سیاستگذاران را به پاسخگویی وادارد.
البته دعوت از مدیران و وعده و وعیدها را بارها در تلویزیون دیده ایم، ولی باز هم حل مسائل با تاخیر همراه است!؟
تلویزیون باید یک نقش نظارتی ویژه داشته باشد، یعنی همچون یک ناظر بی طرف، بازتاب دهنده وضع زندگی مردم باشد و در عین حال کاری کند که مدیران مسوول به جای وعده و وعید، مسائل را تا سرانجام پیگیری و حل نمایند و عملکرد خود را شفاف نمایند. این که مدیری به تلویزیون می آید و از آگاهی نسبت به مسائل می گوید، واقعا کافی نیست. تلویزیون در سریال های داستانی خود هم می تواند درباره مسائل مردم و به خصوص آنها که در بخش خصوصی کار می نمایند داستان پردازی کند. چون خودم سابقه فعالیت غیرهنری در بخش خصوصی را داشته ام می دانم کارآفرینان مستقل چه دردسرهایی دارند.
عدم حمایت از کارآفرینان مستقل و دردسرهای آنها را در بعضی سریال ها چه با لحن جدی و چه با لحن طنز دیده ایم ولی همچنان مسائل باقی است ...
ساختار دولتی در حیطه های مختلف چنان رشد نموده که از بروز هر رقیبی در هر حیطه ای واهمه دارد و تا چنین نگاهی در ساختار دولتی است، یقینا بخش خصوصی نمی تواند تنفس کند.
رادیو و تلویزیون باید تریبون در اختیار کارآفرینان مستقل بگذارند که حرف شان بی کم و کاست مخابره گردد و البته مدیران هم وادار شوند به پاسخگویی رسانه ای درباره مسائل. رسانه ملی در این حیطه خیلی می تواند کار کند.
آرشام خدادوست - رسانه / روزنامه خبرنگاران
منبع: جام جم آنلاین